‘Rough bottom’

Mijn persoonlijke ‘rough bottom’- ervaring.

Wanneer heb jij voor het laatst iets héél spannends gedaan? Recent of is dat eigenlijk al lang geleden? Iets dat je misschien wel vermijdt? Omdat het vertrouwd en veilig voelt? 

Een gevoel van veiligheid is comfortabel, je weet waar je aan toe bent. Het is voorspelbaar. Fijn, als je niet te veel veranderingen wilt in je leven en op deze wijze van leven geen belemmeringen voelt. Dat is helemaal goed natuurlijk als je daar bewust voor kiest, want mogelijk dat hier juist je geluk, behoefte en dankbaarheid over je leven zit en dit helemaal goed voor je is. Maar als dit niet het geval is, kan het dan zijn dat je je misschien laat leiden door angst? Waardoor je nooit in staat zal zijn een sprong in het diepe te nemen omdat je geen onnodige risico’s wilt nemen. Bijvoorbeeld een sprong voor een andere baan? Een verre reis? Of misschien andere veel grotere keuzes, waarbij je in je hart voelt dat je eigenlijk een andere kant op wilt/moet om bij je jezelf te blijven. Ik vraag me nu voor jou af; sta jij aan het roer van je leven of is dat je angst? En voel jij dan nu echt de verbinding met het leven en met jezelf zoals jij dat diep van binnen eigenlijk wilt? Want dat is waar het om gaat, hoe je dat ook invult. 

Ik zal hier mijn persoonlijke ervaring met je delen, want dit thema was bij mij veel aanwezig. ‘Voel ik echt de verbinding met mijzelf? Met het leven?’ (Overigens is dit de aanleiding van de geboorte van 1miljoensterren destijds). De behoefte aan de echte verbinding met mijn kern leidde uiteindelijk tot beslissingen die gepaard gingen met een lastig gevecht met mijn hart en hoofd. Een proces, waarbij ik het gevoel heb gehad alsof ik letterlijk opnieuw door een geboortekanaal werd geduwd. Want toen ik eenmaal langzaam dichter bij mijn kern was gekomen en bij wat ik diep van binnen voelde was ik er nog niet. Want nu moest ik de obstakels onderzoeken die mij tegen hielden om naar die kern te kunnen en durven luisteren. Een tweestrijd. Enerzijds in het vertrouwde blijven maar langzaam en steeds meer een soort afstand voelen van mijzelf, anderzijds die angst die gepaard ging met het meer in contact komen met mijn kern. Eng! Want het is een onbekend terrein. Wat komt er op je pad? Wat gebeurt er na het kiezen van die onbekende koers? Een proces waarbij een groeiende mate van bewust zijn van mijzelf de verantwoordelijkheid droeg.  Waarbij ik overigens geloof dat meer mensen dit overkomt. Mede door ontwikkelen, leren, groeien en bewust worden van bepaalde aspecten in henzelf. Aannemelijk dat je dit soms op hele moeilijke tweesprong zet bij het kiezen van je pad. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat je daarom klakkeloos radicale beslissingen moet gaan nemen! Bewust je koers kiezen vraagt veel aandacht, tijd en zelfreflectie.

Één van mijn grootste obstakels in dit proces was mijn eigen hoofd;  vanuit alle mitsen en maren voors en tegens, kwam ik elke keer weer bij hetzelfde allergrootste obstakel wat me een gevoel gaf alsof mijn leven niet vrij voelde. Namelijk angst. Maar hoofd creëerde allerlei gedachten en overtuigingen wat mijn gevoel van angst zaaide. En als je beseft dat een gevoel mede wordt gecreëerd door je gedachten…

Angst, was echt het enige argument wat mij tegenhield om mijn gevoel en intuïtie te kunnen volgen en mij meer in verbinding met mijzelf te kunnen brengen. Toen ik dat eenmaal besefte kon ik niet accepteren dat angst hetgeen was wat in mijn leven aan het stuur zat. In plaats van ikzelf. Ik gaf daarmee de controle over mijn leven juist volledig weg, in plaats van zelf de verantwoordelijkheid te pakken waarbij ik mijn leven bewust leef, als in een werkwoord. LE(E)F. Wilde ik dat? Nee! Misschien ga ik morgen wel dood of word ik ziek en heb ik niet die keuzes durven maken die ik diep van binnen vanuit mijn hart eigenlijk wilde. Ik wilde die beperking niet voelen. 

Dus toen ik de angst in de ogen keek gaf me dat weer controle ook al was het réte eng. Ik wilde zelf aan het stuur zitten in plaats van andersom! Zulke keuzes kunnen klein of overweldigend ingrijpend zijn en soms kun je de gevolgen vooraf niet overzien, maar is een bepaalde stap in het proces (het leven) tegelijk onvermijdelijk.  Zo werd ik om trouw aan mijzelf te zijn en vanuit een innerlijk kompas, een andere koers op geduwd als die ik vaarde.

In bovenstaande situatie had ik zelf de controle waarin ik heel bewust keuzes maakte. Maar voor een ander kan dat betekenen dat je in een andere rol zit. Bijvoorbeeld dat een ander, of het lot beslist hoe het gaat en wordt controle en veiligheid in één oogwenk onder je voeten vandaan gerukt door keuzes of gebeurtenissen. Dan wordt je gedwongen om te leren gaan met grote uitdagingen. Dat vervolgens een confrontatie is met het uit je vingers glippen van je grip op het leven, controle en dus veiligheid. Er is dan chaos, crisis, pijn en verdriet. Mogelijk door verlies, een scheiding, ziekte of welke tegenslag dan ook. Ook aan die kant heb ik gestaan, wat misschien net als bij jou de de ultieme overgave aan het leven betekende waarin je alles los moest laten, aanvaarden was is en er een hele harde confrontatie met de donkere kant van het leven overbleef. 

En dan, op die fucking rough bottum ligt soms juist pure eerlijkheid in antwoorden verborgen. Dan kun je je ineens realiseren en bewust worden wat overblijft. Wat écht belangrijk is. Wat je kernwaarden zijn. En ik ga echt niet zeuren, er zijn mensen die ergere dingen mee maken (ieder hef zien eigen kruus te dragen). Maar het leerde mij wel wat relatief is. Dát je het leven nog mag omarmen, want jij hebt het geluk dát je leeft. Dus doe er dan alsjeblieft mee wat je diep van binnen graag wilt! Wees je daar bewust van voor het aan je voorbij glijdt! Leef niet comateus! Ga je dromen achter na (wanneer je die hebt). Durf een sprong in het diepe te nemen, als je dat eigenlijk zo zou willen! Of werk er naar toe om dat te creëren! Dus vraag je gewoon voldoende vaak af; Wat wil je echt? Wat wil jij je omgeving vóórleren? Vind kracht, moed en lef! Zoek en vind dat interne vuur en gebruik het als energiebron waardoor positiviteit in je leven kan worden verweven. Vind kracht, moed en lef om de keuzes te kunnen maken waarbij je vrijheid voelt en aan te gaan wat je onderweg tegen komt. Wil je er misschien eens over sparren? Je mag het me laten weten! DM, liefs Maaike