Angst (ego) vs. liefde (hart)

 Soms kom je op een punt dat er iets moet veranderen. Je hoofd kan je zeggen dat je gewoon zo moet doorgaan maar van binnen blijft er iets knagen. Er zit een knoop in je maag, zo’n irriterend gevoel in je binnenste wat je iets wil zeggen. Alsof je een roos hebt ingeslikt ofzo. Die roos blijft een beetje plakken in je keel, er komt geen woord meer uit, en de doorns van de roos zitten klem en steken in je maag. Wat is dat? Wegdrukken heeft geen zin. Het blijft steken. Ze zeggen toch “ben je boos pluk een roos”. Je moet hem niet eten toch? Niet te verteren hoor. Net als je emoties… 

Angst

Als je de doorns gaat onderzoeken en je gaat met je aandacht naar dat gevoel, dan is de kans groot dat het angst is wat je voelt. Ga maar liggen, ogen dicht en voel wat het is. Niet weglopen of afleiding zoeken maar voelen! Wat voel je? Verdriet? Boosheid? Angst? Of en cocktail van verschillende emoties. Als je echt in contact wil zijn met jezelf zal je naar binnen moeten keren en voelen wat je gevoel je wil vertellen. Het kan heel lastig zijn om bij de kern te komen. Dat vergt ook oefenen oefenen oefenen. Het zijn vaak verschillende laagjes die je tegenkomt tot je bij de basisemotie bent gekomen welke verantwoordelijk is voor die knoop, of je ingeslikte roos. Eerst wil boosheid even aangekeken worden, daarachter zit vaak verdriet. In veel gevallen komt angst daarachter te voorschijn. Vervolgens is die angst ook weer te analyseren en onderverdeeld in verschillende categorieën. Ikzelf leerde dat de angst keuzes te maken, angst wat anderen van me vinden, angst hoe dingen gaan verlopen, angst het niet goed te doen, angst geen controle te hebben, angst je gevoel te volgen allemaal voort komt uit angst voor afwijzing. Angst voor afwijzing van anderen maar in feite is dit angst voor afwijzing van jezelf. Om jezelf toe te staan jezelf te mogen zijn. Want als je toch gewoon helemaal heel bent met jezelf en blij bent met jezelf dan ben je niet bezig met wat anderen van je vinden en hoef je die angst ook niet te voelen. Maar als je dat zo bedenkt, wie staat dan eigenlijk toe dat je jezelf afwijst. Wie is hier de baas? Wie staat er aan het roer van je leven? Wie bepaald er nou eigenlijk of jij jezelf mag zijn? Helemaal niemand! Behalve jijzelf! Je hoeft jezelf niet af te wijzen. ‘Verslaafd aan de liefde’ van Jan Geurtz is een boek wat hier dieper op in gaat. 

Wat is je gevoel volgen?

Maar hoe kun je de baas daarover worden? Misschien helpt een stukje inzicht. Het cliché citaat “je gevoel volgen” kom je best vaak tegen. Maar wat is nou je gevoel volgen? Je kan toch niet klakkeloos maar zo je gevoel gaan volgen. Bijvoorbeeld als je toevallig even zin hebt om op vakantie te gaan naar een chique zonnig oord omdat je gevoel zegt dat je dat wel kan gebruiken. Om vervolgens niet op je werk te verschijnen, want je had gewoon zo’n zin in vakantie. Je baas ziet je aankomen haha! Nee natuurlijk niet! Het is wel heel fijn dat we dan ons verstand hebben gekregen bij onze geboorte en dit instrument in de meeste gevallen zo ontwikkeld is zodat we deze als volwassenen goed kunnen gebruiken en ook kunnen inzetten om bewuste keuzes te maken. Maar even terug naar je gevoel volgen. Het is niet dat ik hier bedoel ‘o die vrouw of man voelt leuk’ maar ik bedoel het veel dichter bij jezelf. Bij je eigen hart. Ik bedoel de liefde voor jezelf. Wat daar ook voor nodig is. Ik bedoel daarmee dat je bijvoorbeeld gewoon weet dat je roofbouw pleegt, doordat je al langere tijd gevoel aan het negeren bent. Je moet iets veranderen op een bepaald moment door verantwoordelijkheid te nemen. Maar als je dan zover bent en vanuit liefde voor jezelf je gevoel gaat volgen, gebeurt er iets in je hele jij-systeem. Neem het voorbeeld van baan wisselen. Je bent niet happy met je baan. Al een jaar of wat ga je met lood in je schoenen naar je werk. Je weet dat dit niet is wat je de rest van je leven wilt. Probeert je toch de afgelopen jaren in allerlei bochten te wringen om het fijn te maken. Stukje bij beetje lever je wat van jezelf in. Hier schaven en daar wat schaven en nog verder schaven. Tot je jezelf zo ver kwijt bent geraakt en je af vraagt wat je eigenlijk echt wilt. En dan alleen al die gedachte aan de sprong in het diepe om een andere uitdaging aan te gaan zorgt ervoor dat je ego zwaar in opstand komt. Eerst voel je je vrij wanneer je zonder beperkingen aan de mogelijkheden denkt voel je kracht. Wouw! Dat is waar je hart sneller van gaat kloppen en waar je power van krijgt! Je voelt je onoverwinnelijk! Althans heel even.. want dan komt je ego om de hoek, je innerlijke criticus om de bocht scheuren. “Ja daag! Je denkt toch niet dat je dat kan! Je hebt geld nodig! Je bent gek! Je kan dat niet! Je zit nu safe! Doe het niet!” En jij gelooft het.. Op het moment dat jij een stap richting je gevoel wilt maken gaat je ego aan het werk om je ervan te overtuigen dat je het niet moet doen. Dat is angst creëren. Want het ego wil gewoon helemaal niet dat jij uit je comfortzone stapt. Zo ben je niet geprogrammeerd. Dit is gewoon niet wat hij gewend is en daar heeft hij helemaal geen zin in dus hoe meer jij je gevoel wilt volgen hoe meer angst het ego zaait. Zo werkt het.

“Je bent niet je gedachten, je hebt ze!”

Dit maakt het makkelijker dat je meer vanaf een afstand naar je jezelf kan kijken. Wat gebeurt er nou eigenlijk in je jij-systeem? Zie je hoe het werkt? Probeer het maar eens vanaf een afstand als een toeschouwer te bekijken. Als jij dichter bij jezelf wilt komen en wilt weten waarom je doet wat je doet, dan heb je hier wat in te doen, wees dan de toeschouwer van jezelf. Probeer afstand van jezelf te nemen en je situatie vanuit een breder perspectief te bekijken. Wees dan de toeschouwer van jezelf. 

Beproeving

Als je bewust wordt van dit alles moet je nog proberen te ontdekken wat de beste keuze is die je moet maken. Het kan dan nog wel eens een beproeving worden. Alle angst die je ego creëert moeten aangekeken en ontrafelt worden. Het uitzoeken van het kiezen voor iets waarvan je niet weet hoe het eruit ziet vergt tijd, verstand en lef. Je moet namelijk al die angsten aan de kant kunnen zetten. Maar voordat je dat kan doen moet je ze met verstand 1 voor 1 analyseren en van top tot teen onderzoeken en overdenken. En dat is een intensief proces wat veel tijd en energie vergt. Het zijn jouw overtuigingen die dan naar boven komen en waar jij als volwassen naar moet kijken en wat jij moet beoordelen of het je nog dient en of je je hierdoor wilt laten leiden en er waarde aan toekent of dat je het los wilt laten. Is het veiligheid en verzekering van bepaalde zaken waar je voor kiest (vanuit angst) of ga je luisteren naar je gevoel en dit ontrafelen? 

Angst vs. Liefde

Mijn idee is dat deze twee (angst en liefde) loodrecht tegenover elkaar staan. Sterker nog ik heb gewoon echt het idee gekregen door meerdere gebeurtenissen, dat dit de enige manier is hoe ik kan verklaren waarom een mens doet wat hij doet. Uit deze twee smaakjes kiest een mens voortdurend en hij of zij weegt hier constant (onbewust) zijn keuzes aan af. Liefde vs. angst. Ik ben ook geen filosoof ofzo hoor maar reageer je vanuit angst? Dan ga je in de verdediging en er dus alles aan doen om jezelf te beschermen en behoeden voor afwijzing. Oordelen en meningen over anderen zijn dan een afleidingsmanoeuvre of juist voer om je ego te voeden. Je go zegt: “Zie je wel ik zei het toch! Zij doet dit of dat en ik ben goed! Want zij zei zus of zo! en daarom is zij stom en ben jij geweldig!” Want als de eigenaar van het ego het zelf niet zo voelt dan moet zijn ego het hem duidelijk maken toch? Dat is nou juist zijn functie! Maar maak je keuzes vanuit liefde en handel je vanuit liefde dan ben je een stuk meer content met jezelf en dan is er ook geen reden om een oordeel of mening over de ander te hebben. Je hoeft niets te halen bij de ander. Liefde voor jezelf voelen is dus wat je te doen staat!

Toeschouwer.

Wees de toeschouwer zodat je vanuit jouw gevoel van eigenwaarde en liefde voor jezelf, een keuze kan maken om verbinding te maken met jezelf. Tenminste als je durft! Jouw angst (ego) niet laat leiden. Als toeschouwen kun je bewust kijken wat jouw ego begint te vertellen op bepaalde momenten. Zeker op momenten dat je naar je hart wilt gaan luisteren. Wat zegt dat ego dan? Lukt het om het wat meer met een korreltje zout te nemen? Het is een mechanisme. Je bent dat ego niet je hebt het! Wees een toeschouwen van je jij-systeem. Je jij-systeem is zoals ik het bedoel je ego vs. je hart. Dus angst en liefde.

Je bent niet alleen, je bent al één!
wat zegt jouw ego, wat wil je bij de ander halen om je beter te voelen. Je bent namelijk nooit alleen. Want je bent al één. Je hoeft geen bevestiging uit je buitenwereld te krijgen, door iets te zoeken of voeding te zoeken in de trant van oordelen naar een ander of aandacht wat je ego streelt. Of welke vorm dan ook. Mensen proberen hun ego op de meeste verschillende manieren te strelen. Zodra jij weet en beseft dat je al één bent, kun je werken aan het idee dat je niet iets bij de ander hoeft te halen. je heft je niet alleen te voelen. Ga maar eens wat meer naar binnen keren je binnewereld ontdekken proberen in een meditatie 1 met jezelf te zijn. het klinkt vet hippieachtig maar het is wel dat dat je dan kan ontdekken dat je al 1 bent. je voelt je heel en compleet met jezelf. je vraagt je dan af waar komt het woord alleen vandaan. Als je blij en happy met jezelf bent en je jezelf heel kan voelen laat je je leiden door liefde. Eerst liefde voor jezelf pas daarna kan je het aan een ander geven. Liefde voor jezelf voelen betekend dat je niet iets van de ander nodig hebt. Dan hoef je niet iets te halen, maar hoef je ook niet te oordelen of mensen te veroordelen. Mensen die dit doen verraden veel over zichzelf of eigenlijk over hun waarde. 

Dus wat heb jij te doen in je battle ego (angst) vs. hart (liefde)? Eerst toeschouwer worden. Bewust worden en jezelf lief vinden!