Feel and heal!

Iedereen heeft in zijn leven wel eens dingen meegemaakt die pijnlijk zijn. Of het nou als volwassene is of als kind, het zorgt voor een spreekwoordelijke wond. Als kind zijnde heb je nog niet het cognitieve vermogen van een volwassene en zo kunnen situaties al snel door het kleine kinderbreintje ‘verkeerd’ geïnterpreteerd worden. Er kan een situatie ontstaan waardoor het kind denk dat het aan hem ligt, terwijl als je dat nu als volwassene zou beoordelen, je dan weet dat het niet aan het kind ligt. Een kind betrekt veel op zichzelf en dat is ook normaal in zijn of haar ontwikkeling. De cognitieve ontwikkeling van een kind verloopt in fases en het brein ontwikkeld zich in kleine stapjes (er worden stapsgewijs steeds nieuwe verbindingen gelegd). En dat is maar goed ook! Want een wereld vol met van die kleine volwassenen zou het leven wel heel erg minder speels maken. We kunnen juist zoveel leren van de speelsheid, spontaniteit en onbevangenheid waar wij als volwassenen vaak nog maar moeilijk bij kunnen omdat ons brein heeft geleerd te regeren.  Zo kunnen we als we volwassen zijn nog met gevoelens te maken hebben die uit deze kindertijd komen maar die we nu opnieuw mogen verwerken. 

De eerste stap is natuurlijk dat je hier bewust van wordt. Een wond of ‘oud zeer’ kan je belemmeren in het hier en nu. Het kan zijn dat je er helemaal niet bewust van bent maar het kan ook zijn dat er situaties ontstaan die je wond triggeren. De lading van gevoelens die daarbij kan ontstaan geeft vaak aan of we iets verwerkt hebben of niet. Stap 1 was dus bewust worden van dit oude zeer. Stap 2 is moeilijker. Voelen. Het lijkt simpel naar het is o zo moeilijk. Je bent jaren lang gewend om ‘weg te gaan’ bij je gevoelens en misschien om te reageren vanuit het ‘gekwetste kind’ op het moment dat iemand met zijn vinger in jouw wond ligt te frutten. Het gevolg hiervan kan zijn dat je boos wordt en/of verdrietig. Opzich zijn dit reacties die vaker voorkomen in de communicatie met de mensen ons heen, maar herken het wanneer iemand in je wond frut, door je eigen reactie hierop te herkennen. Heeft het een grote emotionele lading? Dan hoef je niet bang te zijn dat je hier de rest van je leven mee hoeft te dealen het kan namelijk verzacht of zelfs geheeld worden. Maar daarvoor zul je deze gevoelens echt moeten gaan voelen. 

Hoe doe je dat? Nou stel je herkent aan je emotionele en fysieke reactie dat iemand in je wond heeft gefrut. (Ik noem het even zo maar dat kan gewoon een opmerking zijn van iemand. Het doet er ook niet heel veel toe van wie, want weet dat de reactie bij jou gebeurt en dus jijzelf verantwoordelijk bent hoe hiermee om te gaan.) Voel dan wat er gebeurt, nog voordat je wilt reageren, ja dit is best lastig, wat er intern bij jou gebeurt. Ga even ergens heen waar je alleen bent (de gang of desnoods toilet) en sluit je ogen. Haal even diep adem en probeer te ontdekken waar in je lijf je het voelt. Het kan je keel zijn je buik, je borst. Ervaar waar je het voelt. Leg je hand op deze plek en adem rustig in en uit. Zonder oordeel. Laat het gevoel er zijn. Misschien wil je wel huilen. Voel je eerst boosheid of heel veel onrust. Dat is oké. Weet dat achter boosheid en onrust vaak verdriet ligt. De boosheid en onrust zijn slechts een dekmantel van je verdriet. Belangrijk is dat je het gevoel accepteert en ervaart en je het er gewoon laat zijn. Daarnaast is het belangrijk dat jij er voor jezelf bent en je gevoel omarmt. Troost jezelf. Troost je kleine gekwetste ‘ik’ door als volwassene er te zijn voor jezelf. Ja het klinkt misschien een beetje vreemd maar wat je dan aan het doen bent is jezelf helen. Je bent er voor je ‘oud zeer’ en je kleine gekwetste ik en je zult op een gegeven moment beseffen dat als je het zo kan bekijken, in de toekomst dit soort situaties makkelijker het hoofd kan bieden. Denk nou niet dat het gelijk lukt, het vergt echt wel oefening. Maar bewustzijn van je gevoelens en hier verantwoording voor nemen, is al een hele mooie stap in de juiste richting! Wanneer je echt zonder oordeel voelt en het gevoel accepteert en niet wegduwt, kun je ervaren dat het gevoel verdwijnt. Maar dan is het wel zaak dat je de gevoelens echt accepteert en beseft dat als je ze wegduwt, ze niet geheelt kunnen worden. Sterker nog als je ze wegduwt raak je alleen maar verder verwijdert van je gevoel. Een mooie uitspraak die je hierbij kan onthouden is ‘feelings are just visiters, let them come and let them go’. 

Deze manier van omgaan met je gevoelens geldt niet alleen voor ‘wonden’ uit de kindertijd maar ook voor onverwerkte gevoelens in de volwassen tijd. Voelen is gewoon iets wat we opnieuw moeten leren omdat als we volwassen worden door o.a. druk van de maatschappij en verwachtingen zo worden geprogrammeerd dat ons hoofd moet regeren. Plannen, nadenken, organiseren. Steeds jonger wordt ons dit aangeleerd tijdens de lessen op school. Met als gevolg dat als we volwassenen zijn weer opnieuw lessen moeten gaan volgen hoe we juist weer moeten voelen. Paradoxaal toch? Tja niet voor niets zijn zoveel mensen vandaag de dag overspannen of burn-out. Voelen dus! Dan zet jij al de eerste stappen om verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf. Zet hem op!